Νάνος Βαλαωρίτης, Καταστρέφω κάθε ίχνος που να προδίδει βίωμα ανάμεσα στις...
Κάθε λέξη που γεννάω καταβροχθίζεται διαμιάς από μια καταπαχτή, από σύνορα, τελωνεία, ελέγχους διαβατηρίων, τη ρητορεία, τη βλακεία, απ’ τα παράσημα και τις στολές, απ’ τις υποσχέσεις και την...
View ArticleΟδυσσέα Ελύτη, Φωτοστέφανα ειδυλλίων που έπλασαν με φως από καρδιά το ιδεατό...
Κι αύριο είναι πρωί – μα εμείς σήμερα θα καλπάσουμε προς τις κρυψώνες του ήλιου, προς τις σπαθωτές φιλίες των υποσχέσεων που έστησαν κιόσκια μες στη μέση της χαράς κι υψώνοντας τις φλόγες σαν τ’...
View ArticleΤο κορίτσι φορούσε σκουλαρίκι με χρυσή αλυσίδα κι είχε πάντα πιασμένα πίσω τα...
Οι κομμώτριες είναι πρόθυμες, γελάνε εύκολα και πέφτουν γρήγορα στον έρωτά σου. Ξέρουν να κρατάνε σπίτια, αν χρειαστεί, είναι φιλότιμες και σπανίως φέρνουν αντιρρήσεις…Ζούσε στο δρόμο με τα προσφυγικά....
View ArticleΕλένη Σεργίου, Στιγμιαίες αστραπές Λέξεων σμιλεύοντας το φως
«Θα τα πούμε σύντομα». Έπεσε κάθετα πάνω στην οθόνη του υπολογιστή με εκκωφαντικό θόρυβο. Η καρδιά μου ξέρει πως δεν πρέπει να σε ρωτήσειπόσο διαρκεί το «σύντομα». Αν η ανάγκη να μου μιλήσεις δεν...
View ArticleΕίμαι κι εγώ ένας Θεός από έρωτα για κάθε ανεπανάληπτη στιγμή μου
«Τι Θεός, τι μη Θεός και τι αναμεσό τους;» (Γ. Σεφέρης) «Πάτερ υμών ο εν τοις ουρανοίς, στον ουρανό κανείς» (Ν. Καρούζος) Θεέ, άφησες τους φτωχούς φτωχοί να είναι, γιατί ήτανε οι πόθοι τους πιο όμορφοι...
View ArticleΔώρα Κασκάλη, Καρφώνουμε τις λέξεις, χλωμά ξυλιασμένα κορμιά, πάνω σε λευκά...
Κόρη πατέρα μάνα γιου εγγόνα δανεικής γιαγιάς. Πώς να με ορίσω; Όχι όπως μου έμαθαν. Να βρω έναν άλλο τρόπο που να περιλαμβάνει εμένα κι όχι μόνο επίθετα και ουσιαστικά σε βιογραφικό ευρύτερης...
View ArticleΑθανάσιος Κούρτης, Η τρυφερότητα σου μαθαίνει Σώμα η μοναξιά Σιωπή στη χάση...
Έβγαινε απογυμνωμένος στο ξέφωτο του σώματός της, ζύγιζε τα μικρά της στήθη στις χούφτες του και μ’ όλο το μήκος των χεριών του στο σκοτάδι, έτρεχε τις γραμμές του κορμιού της με αργές,...
View ArticleΔημήτρης Αθηνάκης, Στις ιστορίες μου ο τρόμος είναι αγοράκι που τρέχει με τα...
Ζητώ τις λέξεις μου να τις κρατώ απ’ το χέρι και να τους δίνω ένα φιλί σαν γάτες να μου τρίβονται κι εγώ να τις κρατώ απ’ το σβέρκο. Αύριο που θα ’ναι πάλι άνθρωποι οι λέξεις μου το ίδιο θα τους...
View ArticleΕσμεράλδα Γκέκα, Την ομορφιά μου αντάλλαξα για ένα καρβέλι στίχους, την ψυχή...
Πιστεύω εις μίαν θεάν ερώτων παντοκράτειρα ποιητήν ουρανών μα πεσμένην κατά γης μουσών τε πάντων και νεράιδων. Και εις μίαν ωκεάνιον ψυχήν, την αντεράστρια της θεάς την αειθαλήν την εκ του έρωτος...
View ArticleΝίκη Χαλκιαδάκη, Έχω μέσα μου ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ για όλους
Περιμένω να γυρίσεις σπίτι, να βγάλεις τα ρούχα -Θεέ μου πως περιμένω να βγάλεις τα ρούχα- τα πόδια σου αγαπώ, τις κνήμες ό,τι σε πάει και σ’ επιστρέφει μ’ ένα σου νεύμα ν’ ανέβω στο κρεβάτι να γίνω...
View ArticleΆννα Γρίβα, Φαεινή είναι μονάχα η αγάπη όταν πλανιέται μέσα στο στρώμα του...
Απόψε μιλούν τα σώματά μας τα πτερόεντα που μας ξεντύθηκαν και λιγοστέψαμε σαν υπέργηρα βρέφη τόσο μικροί να παραδέρνουμε για λίγο φως που δεν ανέχεται ούτε στα πόδια του να κατοικήσουμε. Ρυθμίζουμε...
View ArticleΛουκίδου Ευτυχία-Αλεξάνδρα, Μπορεί να έφταιγε εκείνο το χυδαίο πλήθος των τύψεων
H ζωή υπήρξε επινόηση ευφάνταστου αφηγητή που πέθαινε τους ήρωες μόλις ανακαλύπτανε πως ούτε αυτός υπάρχει… Στο μεταξύ η πράσινη πόρτα δεν οδηγεί στο μάθημα της Ωδικής αλλά σ' ένα τραπέζι...
View ArticleΕιρήνη Παλαιολογίνα- Ιωσηφίδη, Όλα είναι στη θέση τους, ζώα άγρια φυτά...
Ούτε ένα κίνητρο, ένα άγγιγμα, μια νέα ιδέα, ή μία νέα σκέψη για μία απρόσιτη παλιά πτυχή της… Α, Τώρα είμαι Πανεπιστήμων, προσπαθώ να ανήκω και να ξεφεύγω ταυτόχρονα, ν’ αρνούμαι την άρνηση τη φυγή...
View ArticleΣταυρούλα Γάτσου, Σ’ αυτό το κρεβάτι όμως γυμνή κοιμάται η αλήθεια
Στο δωμάτιο δύο σώματα χορεύουν στο φως άνιση μάχη, «ανταρσία» φωνάζουν ευθείς οι φαρισαίοι«λάθος, λάθος, τίποτε δεν αλλάζει και δεν θα αλλάξει ποτέ»… Είναι βράδυ είναι καλοκαίρι πρόλαβε το...
View ArticleΆγης Μπράτσος, Με τόσα λόγια ντυμένο το αίσθημα για να γυμνωθεί.
Τότε πεθαίνεις όταν το αδύνατο αδύνατο λες… Όλο ζητάμεαλήθειες. Μα η ζωή φλερτάρει μύθους… Κρυφές πνοές σαν φιλιά, μικρές ανάσες… Κι όμως το σύμπαν κυρίως υποθάλπει τόση έπαρση…Ο Άγης Μπράτσος,...
View ArticleΧάρις Κοντού, Όταν το σκοτάδι είναι πιο μαύρο από τον ιερέα του σύμπαντος μου...
Φαντάζεστε να μπορούσαμε ν' ακούσουμε τις μυρωδιές... Κι άλλες να μιλούν μ' έναν λυγμό στον λαιμό να σφίγγει φλόγες στην κατάρρευση. Κι άλλες να τραγουδούν την Έμπνευση, τη γυναίκα με τα φίδια και τις...
View ArticleΑνδρονίκη Ατζέμογλου, Κατάδυση στο είναι
Είμαι ένα ΠΟΙΗΜΑ. ΚΟΚΚΙΝΟ, αίμα που κυλάει στις φλέβες. ΓΑΛΑΖΙΟ, θάλασσα που χτυπάει στα βράχια. Μια πινελιά ΚΙΤΡΙΝΟ, φεγγάρι που χλωμιάζει υπό το φως των αστεριών. Όσες φορές και να με γράφεις με...
View ArticleΒίκυ Μπρούσαλη, Κανείς δεν είχε προετοιμαστεί για την αλλαγμένη πραγματικότητα
Τμήματα χειρουργικής καρποί ασυνόδευτοι μπασταρδεμένοι ήχοι πλατείας άδειας στο μισοσκόταδο θαλάμων όπου προσεύχονται τα χέρια της Ντανιέλα, της Λουντμίλα και της μικρής Ιωσηφίνας, καρφώνοντας τα...
View ArticleΕις εαυτόν: Μη γράφεις περιττά πράγματα.
Μη γράφεις για να εκφραστείς, για να πεις τον πόνο σου ή την άποψή σου για τη ζωή και τον κόσμο. Η λογοτεχνία είναι προσωπική αλλά όχι ιδιωτική υπόθεση.Ο πάσχων άνθρωπος, ο άνθρωπος που δοκιμάζεται: η...
View ArticleΕγώ να σου γράφω, εσύ να με σκέφτεσαι
«Να αποκτάς σώμα», το ερωτικό ποίημα του Ghérasim Luca με τις εξίσου ερωτικές φωτογραφίες του Man RayΕγώ να σε χλωρίδαεσύ να με πανίδα.Εγώ να σε δέρμαεγώ να σε πόρταεγώ να σε παράθυροεσύ να με...
View ArticleΡαντεβού απόψε στο πιο ψηλό στρώμα της αποστασιοΠΟΙΗΣΗΣ
Να μασκαρευτούμε τους Ήρωες των βραδινών ονείρων μας και ας μας βρουν το πρωί θρύψαλα σκορπισμένα στον άνεμοΌταν κοιμάται η Έμπνευση,«παίΖει» με τους συνδυασμούς της Ζωής η Αλήθεια μας...Άλλαξε την...
View ArticleΓιώργος Αλισάνογλου, Στίχο στίχο επαναλαμβάνεται η απελπισία
Αδυνατώ να δώσω σχήμα- Πρόσωπο σ’ αυτό το ποίημα Που αρχίζει η σημασία του- Που τελειώνει το νόημά του;Αυτή η σαρκώδης ανάπτυξη Ενός δίφθογγου ήλιουΥποβάλλει μέσα μου Ένα είδος...
View ArticleΧριστίνα Κόλλια, Ένα όνειρο γεμάτο από χελιδονοφωλιές που τιτιβίζουν στίχους
Προσπερνώντας αγέρωχα τον αντίδικο χρόνο συλλαμβάνω αλήθειες σε κλεμμένα κατάστιχα. Ερωμένη του «Θέλω» περιπαίζω στις σιέστες του «Αντέχω» το πολυπαθές «μπορώ»: Λέξεις υπόδικες στο κελί της φωτιάς. Με...
View ArticleΚάκια Παυλίδου, Στιγμές Α Δυναμίας στου ΟυραΝου το περίμενε
Το πρωί φοράς ξανά το Σώμα σου κι Άνθρωπος κυκλοφορείς μες στους Ανθρώπους...Η Γυναίκα μοιάΖει κυματόμορφη: έχει Κορυφώσεις και Βυθίσματα. Ο Άνδρας μοιάΖει ελατήριο: λειτουργεί με πλησιάσματα κι...
View ArticleΕπειδή τελικά ό,τι πιο βαθιά ζει στην καρδιά μας αυτό και μας πεθαίνει, όσα...
Θυμάμαι, την είχε φέρει από την Αγία Πετρούπολη ο πατέρας. Σ’ ένα από τα λιγοστά ταξίδια του. Είχε τυλίξει «Το όνειρο ενός γελοίου» σε μια κιτρινόχρωμη εφημερίδα και τη μικρή μπάμπουσκα (ή Matryoshka...
View Article