Το πρωί φοράς ξανά το Σώμα σου κι Άνθρωπος κυκλοφορείς μες στους Ανθρώπους...
Η Γυναίκα μοιάΖει κυματόμορφη: έχει Κορυφώσεις και Βυθίσματα. Ο Άνδρας μοιάΖει ελατήριο: λειτουργεί με πλησιάσματα κι απομακρύνσεις. Έτσι, τιμώντας το «φύλλο» μου το αειθαλές, αυτόν τον καιρό βρέθηκα σε μεγάλα Βυθίσματα Εαυτού. Οι εξωγενείς παράγοντες δεν συνεργάζονται. Οι ενδογενείς Δυνάμεις είναι σε πρόωρη χειμέρια νάρκη. Κι έτσι ολομόναχη παλεύω να βγω στην επιφάνεια, διασχίζοντας όλο τον όγκο του νερού που με σκεπάΖει και παραδόξως υιοθετεί χαρακτηριστικά κινούμενης άμμου, παρασύροντάς με, με ελκτικές Δυνάμεις προς τα κάτω, προς τα μέσα, προς τα Σκοτάδια, προς μια απροσδιόριστη του Εαυτού μου αυτοκτονία… Στο βιογραφικό μου (το αληθινό, των Βιωμάτων, και όχι αυτό που επικολλάται στα εσώφυλλα βιβλίων) αναγράφονται πολλές παρόμοιες καταστάσεις, μα όσο μεγαλώνω, λες και ενηλικιώνονται άγρια και οι Προκλήσεις. Κάθισα μπροστά τον καθρέφτη κι έκλεισα πονηρά το μάτι… «Γύρνα πλάτη! Και κόψε το τιμόνι αλλιώς…». Γύρισα, στριφογύρισα με επαναλήψεις. Ζαλίστηκαν οι Κακοτυχίες! Τα μαλλιά (Θεέ μου, τι εμμονή τι λατρεία στα μαλλιά) μουσκεμένα από Αγωνίες αναμίΖοντας υπνωτισαν τις Μοίρες… Εκεί στους Βυθούς… - ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΕΙΣ Κάκιας Παυλίδου από το ιστολόγιο της REFLECTIONOFFEELINGS
Κάθε βράδυ σε περίμενε
να βγάλεις τα ρούχα
να τακτοποιήσεις τα σκοτάδια σου
να τσιμπήσεις δυο μπουκιές Φως,
από το καντήλι στα πόδια του Θεού σου,
να βάλεις ιώδιο στις πληγές
να δέσεις τα μάτια της γήινης Αλήθειας σου
να κάνεις ένα μπάνιο να ξεπλύνεις τη ρύπανση
να χτενίσεις τις μουσκεμένες,
από ωκεαΝούς αναβλητικότητας, Σκέψεις
να σκουπίσεις την ιδρωμένη Αγωνία σου
να τυλίξεις το γυμνό Κορμί με βελούδινη γήινη Παρηγοριά
να βάλεις στο πικ απ να παίζει η 7η Συμφωνία
-το 7 πάντα σου θυμίΖει κλ-εφτά αγγίγματα-
να ξαπλώσεις στον καναπέ
ακίνητος να γδάρεις την ταπετσαρία των τοίχων
ασάλευτος να ανοίξεις μία τρύπα στο ταβάνι
αθόρυβος να υπερυψωθείς με μάτια κλειστά
ως την Κορυφή του Όρους της Πληρότητας.
Κάθε βράδυ η ίδια ιεροτελεστία.
Σε περίμενε να διευθετήσεις όλες τις γήινες συνήθειές σου
ικανοποιώντας τις θνητές αΔυναμίες,
κι έπειτα χαμήλωνε,
ίσα που να ρουφάει την Ανάσα σου
ίσα που να ρουφάς τη δική του
και στο σμίξιμο Σκοτάδι με Σκοτάδι
ένιωθες πίσω από τα βλέφαρα να γεννιέται Φως.
Εκεί στο βαθύ φόντο αυτού του Πίνακα
δεν υπάρχει το Σώμα σου
δεν χρειάζεσαι ρούχα, αλήθεια, νερό, παρηγοριά, μουσική
γίνεσαι αλήθεια, νερό και μουσική
κι Επιστρέφεις στα Πρωτογενή Υλικά του Συμπαντικού ΟυραΝού
ταυτίζοντας το απόκοσμο Όνειρο
με μία πραγματικότητα για Λίγους.
Το πρωί
φοράς ξανά το Σώμα σου
κι Άνθρωπος κυκλοφορείς
μες στους Ανθρώπους...
να βγάλεις τα ρούχα
να τακτοποιήσεις τα σκοτάδια σου
να τσιμπήσεις δυο μπουκιές Φως,
από το καντήλι στα πόδια του Θεού σου,
να βάλεις ιώδιο στις πληγές
να δέσεις τα μάτια της γήινης Αλήθειας σου
να κάνεις ένα μπάνιο να ξεπλύνεις τη ρύπανση
να χτενίσεις τις μουσκεμένες,
από ωκεαΝούς αναβλητικότητας, Σκέψεις
να σκουπίσεις την ιδρωμένη Αγωνία σου
να τυλίξεις το γυμνό Κορμί με βελούδινη γήινη Παρηγοριά
να βάλεις στο πικ απ να παίζει η 7η Συμφωνία
-το 7 πάντα σου θυμίΖει κλ-εφτά αγγίγματα-
να ξαπλώσεις στον καναπέ
ακίνητος να γδάρεις την ταπετσαρία των τοίχων
ασάλευτος να ανοίξεις μία τρύπα στο ταβάνι
αθόρυβος να υπερυψωθείς με μάτια κλειστά
ως την Κορυφή του Όρους της Πληρότητας.
Κάθε βράδυ η ίδια ιεροτελεστία.
Σε περίμενε να διευθετήσεις όλες τις γήινες συνήθειές σου
ικανοποιώντας τις θνητές αΔυναμίες,
κι έπειτα χαμήλωνε,
ίσα που να ρουφάει την Ανάσα σου
ίσα που να ρουφάς τη δική του
και στο σμίξιμο Σκοτάδι με Σκοτάδι
ένιωθες πίσω από τα βλέφαρα να γεννιέται Φως.
Εκεί στο βαθύ φόντο αυτού του Πίνακα
δεν υπάρχει το Σώμα σου
δεν χρειάζεσαι ρούχα, αλήθεια, νερό, παρηγοριά, μουσική
γίνεσαι αλήθεια, νερό και μουσική
κι Επιστρέφεις στα Πρωτογενή Υλικά του Συμπαντικού ΟυραΝού
ταυτίζοντας το απόκοσμο Όνειρο
με μία πραγματικότητα για Λίγους.
Το πρωί
φοράς ξανά το Σώμα σου
κι Άνθρωπος κυκλοφορείς
μες στους Ανθρώπους...
Η Ιδέα μετουσιώθηκε σε σταγόνα από την Κάκια Παυλίδου στο «σπίτι» της Reflectionoffeelings: Το πιο δυνατό κρασί είναι αυτό των εξιστορήσεων, μια φορά αν μεθύσει ο Νους δεν επιστρέφει η Ύπαρξη στις νηφαλιότητες με ΚΛΙΚ http://pavlidoykakia.blogspot.com.au/