Quantcast
Channel: ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ: το ελάχιστο μέτρο να σε ψάχνω όχι να σε βρω
Viewing all articles
Browse latest Browse all 58

Γρηγορία Πούλιου, Πυρακτωμένα λόγια απ’ τα σωθικά βγαλμένα κι ένας έρωτας σε μια βραδιά λαϊκής εξέγερσης

$
0
0

Ένας Αρμαγεδδών, ένας πλανητικός χαλασμός, μια πρόσκρουση ενός αστέρα με τη Γη, που θα την άνοιγε σαν καρπούζι στα δυο, χωρίς ενδοιασμό, θα τάραζε άραγε τη μακάρια γαλήνη τους και θα ’σπαγε τη μυστήρια σιωπή τους;


ΣΥΝΤΟΜΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Με ασκημένη γοητεία
θώπευε τα πισινά της
με το ’να του χέρι
καθώς της ξεκούμπωνε το στηθόδεσμο
με το άλλο

Και δυο ξεθηκάρωτα στιλέτα, τα στήθια της
ξεπετάχτηκαν αστράφτοντας
μες στο ασημένιο τρέμουλο της νύχτας



ΜΟΛΥΒΕΝΙΑ ΩΡΑ
Το όμορφο και αγαπημένο πρόσωπό του
αλλού στρέφει, τώρα
Γρήγορα και σκληρά τα βήματά του, απομακρύνονται
Πικρά τα χείλη
Στεγνά τα δάκρυα
Μουντά τα πρωινά
Βουβά τα βράδια

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ
Πυρακτωμένα λόγια α’ τα σωθικά βγαλμένα
Το υπόλοιπο σώμα, όλο, παραλυμένο
παγωμένο, στο χρώμα της στάχτης

Πάνω στο ράφι, η φωτογραφία του γάμου
ρουφάει όλη τη μανία κλείνοντας μέσα της
τη σαγήνη της ευτυχίας-

Μια κατσαρίδα, τώρα, πάνω της περπατάει
Το σημάδι της μοίρας έρπει προς τα κάτω

Το δωμάτιο αδειάζει
Ο αέρας λιγοστεύει
Ο καθρέφτης θαμπώνει.

ΤΟ ΚΟΡΜΙ
Το δωμάτιο ήταν τεράστιο
σπαρμένο με όργανα γυμναστικής
Είχε γραμμωμένο σώμα
και δυνατά χέρια σαν τανάλιες
Μιλούσε ασταμάτητα για τις γκόμενές του
τις δουλειές του, τα παιδιά του
Το κρεβάτι ήταν κάπως άβολο
με μπλε σεντόνια
Μου χάιδευε τα βυζιά και κάπνιζε με ηδυπάθεια
Πήγα στο μπάνιο να πλυθώ
Βγαίνοντας τον πήρα μάτι
να ποζάρει σαν Άδωνις
και να χαριεντίζεται σαν οδαλίσκη
μπρος στον καθρέφτη.

ΕΡΩΤΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
Εκείνη τη νύχτα της αναταραχής
των πυρκαγιών και των μολότοφ
ζευγαρώσαμε παράφορα κι αυθόρμητα
μες στα χαλάσματα
γαντζωμένοι γερά ο ένας πάνω στον άλλο
σα ναυαγοί που κρατάγαμε σωσίβια
ενώ γύρω μας ούρλιαζαν οι σειρήνες
κι η βροχή μας έραινε σαν ιερέας

«Η νύχτα είναι μαγεμένη κι αυτοκτόνα» είπες
κι έκανες γονυκλισίες στους αστραγάλους μου
στα στήθια κι ακροδάχτυλά μου
Ποθητό μου λουλούδι, πολύτιμό μου κρύσταλλο
ζαφειρένιε μου. Σπαρτάρισε από αγαλλίαση το κορμί μου

Και πέφτανε τα δακρυγόνα
Φούντωναν οι φωτιές
Σφύριζαν οι σφαίρες
Κραύγασε το πλήθος
και τρέχαμε χέρι-χέρι ανάμεσα στις φλόγες
υπερπηδώντας όλα τα οδοφράγματα.


 [Πη­γή: Γρηγορία Πούλιου, Εξαμηνιαίο Περιοδικό Περιποίησης ΚΟΥΚΟΥΤΣΙ τεύχος 6, Καλοκαίρι-Φθινόπωρο 2012] 

Viewing all articles
Browse latest Browse all 58

Trending Articles